دانلود کتاب صوتی چاقوی شکاری

معرفی کتاب

" چاقوی شکاری" 

کتاب حاضر با عنوان ( blind willow ) اثر هاروکی موراکامی ( Haruki Murakami ) به ترجمه ی مهدی غبرایی از انتشارات نیکو نشر است که با صدای فریبا فصیحی تاش توسط انتشارات جیحون به صورت رمان صوتی منتشر شده است.

موراکامی نویسنده ژاپنی متولد 1949 میلادی است. اغلب داستان های  موراکامی معناگرا و رئالیستی  و برخی سوررئالیستی هستند، بدون بازی های زبانی و تاکید بر تکنیک‌های داستان نویسی. 

او جسورانه به نقد اصول و باورهای پذیرفته شده‌ی جوامع، بخصوص جامعه ژاپن و فرهنگ آمریکایی که در آن سالها زندگی کرده ، می‌پردازد.  از اظهار نظرهای مستقم خود ابایی ندارد. او برای گفتن مقصودش به مخاطب با مقدمه ای کوتاه در هر داستان وارد موضوع اصلی می شود و از سبک خاطره نویسی در داستان بهره می برد. 

اولین داستان این مجموعه درباره  دوست عیاش راوی است.  پسری که بی حد و مرز به عیش می‌پردازد و بصورت ممتد برای چهل روز حالت تهوع  می گیرد. داستانی نمادین که  حماقت وار بودن شهوت رانی  و جنون آمیز بودن اش را نمایان میکند. در داستان دوم ، دوست دوران دبیرستان راوی  از نوع ارتباطش با دختر همکلاسی خود که عاشق هم بودند تعریف میکند و تابوهای اخلاقی  که در جامعه ای مانند ژاپن امری تثبیت شده است، را به چالش می کشد. بیشترداستان های مجموعه " چاقوی شکاری"  فاقد اوج و فرود و تعلیق خاصی هستند. موراکامی از این که در داستان هایش بعنوان نویسنده حضور داشته باشد گریزان نیست و راوی تمام داستان های چاقوی شکاری خود نویسنده است. سومین داستان به نام " چاقوی شکاری"  آشنایی راوی با پسر معلول  و  جوان آمریکایی است . موراکامی نگاهی دیگرگونه به افراد معلول و جایگاه شان در جهان  سرمایه  به ما می دهد. معلولین انگار سکوتی هستند در دنیای پرهیاهوی تولید ثروت در کشوری که  هفتاد درصد سرمایه های جهان را در اختیار دارد.

لذت خوانش داستان‌های مجموعه‌ی چاقوی شکاری، وابسته به قصه های قرص و محکم شان نیست، بلکه خواندن پاراگراف‌های حکیمانه و نغز، لذت متن را به ما می بخشد. این نوع برخورد نویسنده با داستان ضرورت به کار بردن افراطی دیالوگ درداستان‌هایش را توجیه می کند. در داستان "عمه ی فقیر" نویسنده تصمیم می گیرد برای ترکیب "عمه ی فقیر" داستانی بنویسد هر چند خودش هیچ عمه ی فقیری ندارد ...

در بخشی از کتاب می خوانیم : 

" چون از این استعداد کمیاب برخوردار بود که در دور های طولانی، بدون از قلم انداختن یک روز، یادداشت روزانه بنویسد، می توانست دقیقاً تاریخ شروع استفراغ و خاتمه ی آن را بگوید. در 4 ژوئن 1979 (آفتابی) شروع و در 14 ژوئیه ی 1979 (ابری) تمام شده بود. این گرافیست جوان را از زمانی می شناسم که طرح داستانی از مرا که در یکی از مجلات منتشر شد، کشیده بود. چند سالی از من جوان تر بود، اما هر دو در گردآوری مجموعه ی قدیمی صفحه های 33 دور جاز اشتراک نظر داشتیم. چیز دیگری که دوست داشت، روی هم ریختن با دوست دخترها و زن های دوستانش بود. ظرف سال ها، تعداد زیادی از این ماجراها داشت و اغلب سر مرا با این داستان ها می خورد. حتی چند بار که دوست هایش برای خرید آبجو یا  دوش گرفتن می رفتند، دست به این کار زده بود."