کتاب کودکی من در هند

• اولین آسیایی برنده جایزه نوبل

درباره ی نویسنده

رابیندرانات تاگور متولد سال 1861 در هند می باشد. شعرهای او  موجب شده بود تا بین مردم شناخته بشود. از همان دوران کودکی علاقه ی زیادی به شعر گفتن داشت، سرود ملی بنگلادش و  هند از سروده های این شاعر بزرگ می باشد. درست است که مدتی ترک تحصیل کرد و  نوشتن و خواندن  را در خانه یاد گرفت اما پس از مدتی ادامه تحصیل داد و وارد  دانشگاه شد. به ایران علاقه ی بسیاری داشت، حتی تولد هفتاد سالگی اش در کشور ما برگزار شد. علاقه ی زیاد تاگور به سعدی و حافظ موجب شده بود تا به هنگام سفر به ایران  از مزارشان بازدید کرده بود.

نقد و بررسی کتاب کودکی من در هند

این کتاب روایت زندگی رابیندرانات تاگور با قلم زیبای خودش می باشد. حس شاعرانه ی نویسنده در جای جای کتاب حس می شود. آنچه که خواندن این کتاب را جذاب تر می کند نگاه دقیق و زیبای آقای تاگور به زندگی خود است.کودکی، شیرین ترین دورانی است که تا همیشه در ذهن و قلب آدمی به یادگار می ماند. نویسنده دوران کودکی خود را با همه ی جزئیات و حس حال شاعرانه بیان می کند.  اینکه چگونه روزهای شیرین خود را در مدرسه سپری کرده است.

کلکته، شهری که تاگور در آن آرامش و امنیت را درک کرده و پاک ترین روزهای زندگی اش را همان جا سپری کرده است. با خواندن این بخش از کتاب،  خواننده ساعت ها در کوچه پس کوچه های شهر گشت و گذار می کند. در واقع می توان به روزگاران دوری سفر کرد که حس و حال مردمانش با زمان حال فرق دارد.

تاگور از سخت گیری بزرگترها حرف می زند، از اخم های پدر و نارضایتی مادر. از دورهمی هایی که ساعت ها طول می کشید، از خنده های از ته دل، از پاکی قلب هایی که هیچ اتفاقی نمی توانست اش سیاهش بکند. نویسنده ی این اثر با همه ی احساس خود راز پایداری خانواده ها را فاش می کند.

برای تاگور پشت بام  خانه های قدیمی مرور بهترین خاطرات دوران کودکی او است. بی روح شدن زندگی ها بعد از سالهای طولانی را می توان از گفته هایش درک کرد.  هر بخشی از خاطرات کودکی می تواند خنده بر لبها بیاورد. برای خالق این اثر نظم و آرامش شهر و صفای خانه های قدیمی، یادآوری عشق پاکی است که از نظرش کمیاب شده است.

آداب و رسوم قدیمی و جایگاه عروس خانواده برایش جذابیت بیشتری داشت. صمیمت بین خواهر و عروس شان برایش عجیب و خواستنی بود. تاگور برای عروسی ها بیشتر ذوق می کرد، به گفته ی خودش در اینگونه مراسمات مهمان افتخاری بود.

خواندن روایت زندگی تاگور از زبان خودش شاید چند ساعت طول بکشد ولی روزها و شب هایی که سپری کرده قابل وصف نیست. پافشاری های وی برای رسیدن به اهدافش او را تبدیل به شاعر، موسیقی دان و فیلسوف بزرگی کرد.